‘Life is a river, you gotta swim’, zei mijn vader altijd. Het leven biedt je steeds een nieuwe omgeving. De kunst is die te aanvaarden: niet berustend, niet bevechtend, maar zoals je een opdracht of een reis aanvaardt. In die kunst sta ik mensen terzijde, of het nu gaat om eenzaamheid of burn-out, ongewenste kinderloosheid of baanloosheid. Maar ook bij een ernstige ziekte, zoals kanker, dementie, een psychiatrische diagnose of aids; bij naderend sterven, of bij verlies en rouw.